Andriambilany - Andasibe (7/16) & Andasibe (8/16): Alarmfase, code zwart-wit!

Yeah! De aankomende rit zou er eindelijk één van een normale proportie zijn. 5 uur om precies te zijn. Alsnog kun je dan in Nederland een groot deel van het land doorreizen, zeker buiten de spitsuren. Natuurlijk heb ik mezelf dit aangedaan, dus ik klaag ook zeker niet. Op naar een omgeving die bekend staat om haar ongerepte natuur. Ook zou hier het toerisme weer beginnen. Ready, set.... GO!

Ik weet niet wat het is, maar mijn fysieke systeem is van slag. Als ik in de auto stap lijkt het net of ik nooit geslapen heb. Een vermoeidheid openbaart zich aan mijn lichaam als een baby die uren achter heeft liggen huilen. Ik vecht ertegen, maar besef me te laat dat ik die strijd niet ga winnen. Hoewel ik als een roosje geslapen heb de nacht ervoor, ga ik in de auto toch weer voor 3 uurtjes op reis naar Dromenland. Een reis op mijn reis, een echte giller dat snap je! 

Ik schrik wakker en zie dat Dorick op zijn karakteriserende manier (vooral heel wild kleine bewegingen aan het stuur maken) door de levendige straat van een dorpje manoeuvreert. De nieuwsgierige blikken vliegen me weer om de oren en als een soort koninklijke hoogheid knik ik vriendelijk naar de mensen en zwaar waar ik maar kan. Wat is simpel groeten een heerlijke bezigheid. Zouden we eens vaker moeten doen in Nederland! Uiteindelijk komen we zonder enige problemen (althans dat denk ik, want ik sliep het grootste deel) aan in Andasibe. We rijden de parkeerplaats van het hotel op en ik ben blij dat ik daar lekker 2 nachtjes blijf. Wat rust in mijn kont zal me goed doen. Na het inchecken, loop ik met iemand van het personeel naar mijn uitvalbasis voor de komende dagen. Een muur van bungalows rijst voor me op. De 'sportief ogende' Nederlander mag bijna bovenin. Goed voor de beweging na al dat zitten. En na al die rijst was het onwijs nodig om de calorieën er zo snel mogelijk af te krijgen ;). Helaas houdt die gedachte niet lang stand. Als ik die avond in alle drukte een tafeltje heb gevonden in het restaurant, bestel ik kip in kokossaus. Dat had ik beter niet kunnen doen... Als ik mijn hoofdgerecht voorgeschoteld krijg en ik een hap neem, ben ik op slag verliefd. Deze kip in kokossaus bezorgt me bij iedere hap vlinders. Compleet tegen mijn principe in, het uitproberen van eten op een andere bestemming, weet ik nu al dat de volgende kip in kokossaus morgen het slachtoffer wordt. Met het laatste pufje energie van die dag (want ik had onwijs veel gedaan, zoals je gelezen hebt... Hahaha) probeer ik een blog online te krijgen. Heerlijk om offline te zijn, maar op dit soort momenten test een enorm slechte Wi-Fi mijn geduld. Struggles in life, kijk uit dat het niet te zwaar wordt! Morgen wordt weer een drukke dag, dus sla het dekentje maar toe!

Zijn jullie klaar voor weer wat lemuravonturen?! Zo niet.. Ga dan verder naar de laatste alinea... Je moet bij de volgende miniscène even de intonatie en het spel van een scène uit Romeo en Julia onder de tekst plakken..: Indri-Indri waar zijt gij toch?! Oo tedere Indri, ik verlang zo naar uw aanblik. 
Wel oké. Vandaag zal ik voor jullie de gids eens uithangen (of eigenlijk kopieer ik heel intelligent mijn gids). De Indri is de grootste lemur die er bestaat, maar ze laten zich ook weer niet zomaar spotten. Toch is er één manier waarop ze zichzelf altijd weer verraden. Het zijn niet de kleuren en het is ook niet de hoeveelheid Indri's die in een groep samenleven. Het is iets anders, dus luister en huiver. 

Samen met mijn Engelssprekende gids (je krijgt bij ieder park een gids van daar toegewezen, voor de juiste ins en outs) baande ik me een weg door een park met een veel te lange en complexe naam. Voor iedereen die zin heeft in een tongbreker, ik zoek deze straks even op. Er lag een pad, dat was al heel wat. Zou dit dan een rustige ochtendwandeling worden met hier en daar wat natuurschoon? Helaas had ik te vroeg gejuicht. Na wat inheemse planten en vogels leek mijn gids te zijn bevangen door het hondsdolheidsvirus. Als een bezetene spurtte hij weg, nadat hij had aangegeven dat ik hem moest volgen. Je raadt het al, niet over het pad, maar juist off road.. Ik werd een soort van mallotige bosjesman die het spelletje speelde dat hij het pad niet meer mocht aanraken. Feilloos werd ik teruggeworpen in mijn jeugdsentiment. Want wie heeft er nou niet als kleine gup gespeeld dat ie bepaalde tegels niet aan mocht raken?! Zelfs de bomen zullen opgekeken hebben hoe snel we de soort jungle doorploegden. En toen hadden we ze gevonden: een roedel toeristen. Die had iedereen altijd al een keer willen zien! Vrij snel kon ik schakelen naar het feit dat toeristen op een kluitje in de bossen bij elkaar een goed teken was. Ze hadden iets gevonden. Een zwart-witte lemur zat hoog in de boom rustig te ontwaken. Mijn gids gaf aan dat ik op deze makkelijke te traceren plek (ahum) moest blijven, want dat hij alvast op onderzoek uit zou gaan in de omgeving. Toen de lemur uiteindelijk toch besloten had van zijn luie bipsje af te komen, dropen de andere toeristen af. Daar stond ik dan. Als een soort nog niet ontdekte diersoort in het natuurpark in Andasibe, Madagaskar, vrij nutteloos om me heen te kijken. 

Na 10 minuten ritselden de bosjes. En ja hoor! Door was mijn gids die me gespot had. Het blijft fascinerend hoe ze dieren kunnen vinden.. We vervolgden onze weg over het pad en de regels van het eerder gespeelde spel werden afgeschaft. Na wat gelopen te hebben, vroeg ik naar de soort die ik zojuist gezien had. Ik vond die namelijk al erg groot, laat staan hoe groot een Indri zou zijn. Doodleuk zegt mijn gids: Dat was een Indri. Wauw Niels... Wat knap dat jij de enige toerist bent die dat niet begreep..

Na een kort wandelingetje was het weer raak en vanaf toen ging het rap ook. De Diadeemsifaka was overal. Niet alleen kon ik heel dichtbij komen, hij zat ook nog eens laag in de boom. Dieren zoeken is toch eigenlijk wel heel leuk. Onverwachts waren er van deze soort, ook wel de Dancing lemur genoemd, opeens een heel stel meer. Klimmen en klauteren kon deze soort als de beste, dus met muziek erbij was de dansochtend compleet geweest. Ik was voldaan, maar toen begon het avontuur pas... Daar ging het luchtalarm af. Huh is het de 1e maandag van de maand en 12.00?! Niels doe niet zo raar, je bent in Madagaskar. Is het dan de brandweer die massaal uitrukt om een bosbrand te blussen? Je gaat toch niet menen dat dit gebied in gevaar is?! Nee mensen.. Het was de Indri. Hiermee had de Indri zich dan toch verraden. Wat een oorverdovend, schel geluid, maar wat is de natuur mooi. De Indri gebruikt dit geluid ter communicatie, maar ook ter afbakening van het territorium. Ze gedogen andere soorten, alleen willen ze wel even duidelijk maken dat dit hun gebied is. Het vrouwtje leidt een Indrifamilie. Het is net huize Verhoeven! Na een aantal jaar verlaat een Indri De familie om een eigen leven te starten (het is net een normaal leven..). De Indri is een bijzondere soort. Het is namelijk de enige lemur die zich niet in gevangenschap laat nemen. Ook al is het een dierentuin, de Indri laat zich niet in een hokje plaatsen. Gebeurt dit wel, dan stopt de Indri acuut met eten en zal de Indri zichzelf uithongeren tot de dood. Ze zijn daarom dus alleen in hun eigen hectaresgrote leefgebied te vinden. Een natuurlijke habitat staat iedereen beter denk ik. De Indri heeft dit maar goed bekeken. Af en aan komen we vanaf dat moment Indri' s en Diadeemsifaka's tegen in, jawel, Analamazaotra. Net of het de normaalste zaak van het leven is. En misschien is het dat ook wel. Nu jullie de naam van het natuurpark 10x snel achter elkaar!

Ai.... Ik moet er toch aan geloven.. een volgende rectificatie moet genoteerd worden. Er zijn geen 52 verschillende soorten lemur. Dorick was er nog 54 vergeten. In totaal zijn er maar liefst 106 soorten lemur. Diep door het stof, maar ik wil je natuurlijk niet teleurstellen in jullie opgedane kennis over de lemur.

Vandaag heb ik me mogen verdiepen in de waanzinnige natuur hier. Ik heb daarnaast mezelf verrijkt met een techniek om mensen op afstand te houden. Mocht je de aankomende maanden te maken krijgen met een Niels die een Indrigeluidmaakt.. Do not touch! En blijf waar mogelijk zo ver als dat kan uit zijn buurt! Mijn alarm voor morgen is gelukkig iets minder schokkend, maar staat wel weer vroeg. Na het bord met de kip in kokossaus, die niet meer uit mijn herinneringen te verwijderen zal kunnen worden, weer te ontdoen van al het eetbare, beklim ik de trappen naar mijn bungalow. Ik val als een blok in slaap, wetende dat ik morgen naar Palmarium ga. Dit is de plek waar uitgekeken kan worden naar de Aye-Aye. Ai Ai Kapitein, ik moet ervoor zorgen dat ik de boot niet mis!