Day 13 Itero de la Vega >> Villarmentero de Campos: Get yourself hydrated. (Decide how!)

14 augustus 2021 - Villarmentero de Campos, Spanje

Met een zeer goede nachtrust achter de rug, vanwege een privékamer voor ons vieren, konden we er deze morgen weer fris tegenaan. En dat was maar goed ook. Des te meer viel er te genieten van de zonsopgang, want dat was me er eentje. Wandelend door de graanvelden, ontwaakte de zon net als wij dat deden. Waar dat bij mij moeizaam gaat en met nogal wat tegensputteren, lukte dat de zon toch net wat mooier. De mooiste sfeerplaatjes werden vastgelegd en de schimmen die in deze vroege ochtend de wandelpaden betraden, verschenen als contouren op de herinneringen.

Vanwege de enorme droogte werd er nu al flink gesproeid. Het leek wel een wipe-outbaan waarbij je het ritme van de sproeiers goed in moest schatten om aan een fruitige ochtenddouche te ontsnappen. Ja precies: mij lukte dat niet volledig, maar ik nam het maar aan als bescherming tegen de aanstaande zonnestralen.

We hielden met z'n vieren een silent morning en dat beviel best goed. Als de stilte hoorbaar is, maar niet ongemakkelijk, is dat in mijn ogen pure kunst. Ik genoot van de weinige klanken die de ochtend te brengen had. Het lukte het natuurschoon dus zelfs om mij mijn koptelefoon niet op te laten doen. De dag begon aan de fijne kant, maar de hitte nam het humeur over. Rond 11 uur was het al 30 graden en die warmte kon niet ontweken worden. We maakten daarom maar wat extra stops. Het was kiezen tussen twee kwaden, omdat hoe later het werd, hoe warmer het ook weer werd. Een goed glas cola was zeker een belangrijke reddingsboei, dus daar maakte ik dankbaar gebruik van. Ondertussen waren Matteo en Gloria in twijfel of ze een tussenstop zouden maken bij het zwembad dat we tegenkwamen. Maria en ik besloten door te lopen. We ploften dus neer bij het enige cafeetje in het dorpje waar we aankwamen. Het grappige was dat het leek alsof heel het dorp was uitgelopen voor een drankje. Aan gezelligheid dus sowieso geen gebrek. Maria bestelde zoals gewoonlijk weer een afschrikwekkende portie eten en verplichtte mij om mee te eten. Toen we op het punt stonden om te gaan, kwamen Gloria en Matteo de hoek om. Dan nog maar een biertje om de tijd te doden!

Zij raakten in gesprek met locals (in het Italiaans/Spaans) en deze locals vertelden ons een hele toffe albergue. Met veel natuur, buitenleven, dieren, een beetje hippieachtig. Wel hadden we eigenlijk een boeking staan in het dorpje erna, maar de hitte gecombineerd met deze inside tip deed ons beseffen welke keuze we moesten maken. Dat werden alsnog wel de twee warmste kilometers van mijn leven.

Eenmaal aangekomen bij de albergue werden we hartelijk ontvangen en was meteen duidelijk dat we een goede keuze hadden gemaakt. Dit werd alleen nog maar bevestigd toen Matteo belde on de reservering af te zeggen. Ze hadden tot dan toe alleen zijn naam en telefoonnummer. De man aan de andere kant van de lijn vroeg meteen waar we nu verbleven, want dan kwam hij het verschuldigde geld wel even halen..... Zoiets belachelijks heb ik nog nooit gehoord op de camino. Deze man begrijpt totaal niet wat de camino inhoudt en welke spirit daarbij hoort. Natuurlijk waren we bereid om aan de betaling te voldoen, maar deze geldwolf gaf ons een heel naar gevoel. Nadat Matteo opgehangen had en het verhaal vertelde, belde Maria terug om de man nogal wat rake woorden om de oren te geven. De mentaliteit van deze man lag echt lager dan de temperatuur van de vriezer waar ik graag mijn hoofd in had willen stoppen vanwege het weer. Uiteindelijk kwam de man inderdaad en voelde hij aan alles dat zijn zet zeker niet de beste zet was geweest. We betaalden uiteindelijk een soort 'penalty', maar hadden in ieder geval de avond van onze leven in een albergue die totaal aansluit bij het zijn van een peregrino. In de avond leek het, net als in het dorpje waar we een drankje deden, een soort dorpsfeest. Het dorp had eigenlijk maar 15 inwoners.... Maar waar kwamen al die mensen dan vandaan?!! We hadden een enorm fijn en goed bereid diner om extreem vroeg onze slaap te vatten. Wil je graag moe worden? Doe de camino.

Treasure of the day: Bij ons hostel heb ik genoten van een combinatie. 2 voorwerpen/dingen die elkaar alleen nog maar versterken als je het juiste moment weet te vinden. Een hangmat en bier. Door beide slaap je lekker, door beide kun je genieten van het moment, door beide wieg je heen en weer, door beide is er een moment van rust, door beide kan het leven aan een zijden draadje hangen, door beide maak je Niels een gelukkig mens en van 1 van de 2 kun je er veeeeeel meer drinken. Dat doe ik natuurlijk niet, want anders word ik de volgende dag niet op tijd wakker....