Day 3 Larrasoaña >> Pamplona: Pintxos en yogabroekjes

Vandaag kon ik uitslapen, wat heet... Om 07.00 startte ik pas met lopen. De route van vandaag was het dwergje van mijn trip. Door het omgooien van mijn schema zou ik toch een tussenstop maken in Pamplona. Een kleine 14 kilometer lag er dus tussen een relaxte dag en mij in. Alhoewel dit dan weinig lijkt, merk ik.niet zozeer het verschil tussen de 27 van de dag ervoor of de 14 van nu.... Het enige waar ik nog steeds niet aan kan wennen is bergafwaarts gaan. Vaak moet ik zelf hard om mijn klunzigheid lachen en geniet ik dus gewoon van het feit dat ik lekker m'n ding doe.

Eenmaal aangekomen in Pamplona ontbeet ik (ja dat doe ik nog steeds niet 's ochtends vroeg, maar rond een uur of 11) bij een koffietentje genaamd Café Péregrino, toepasselijker kan natuurlijk niet. In het zonnetje een café con leche met een broodje erbij is zeker geen verkeerde combi...!

Eerlijk gezegd vond ik Pamplona wel gezellig, maar niet echt bijzonder. Ik had een tour willen doen in de stierenvechtarena, maar goed daar had je natuurlijk voor moeten reserveren... En laat dat nou net hetgene zijn wat ik tijdens deze trip loslaat. Dit zodat je niet constant bezig bent met vooruitlopen op de zaken.

Maar goed, over het eten en drinken meer dan lof. Vooral de absurd lage prijzen zijn griezelig. Deze avond genoot ik niet van een pelgrimsmenu, maar trakteerde ik mezelf op pintxos (van die soort tapashapjes met zo'n broodje erbij).

De barman legde me uit in het Spaans dat ik buiten bij het bordje moest wachten tot ik een tafeltje kreeg toegewezen, maar ondertussen had ik mezelf al een tafeltje toegeëigend, mooi op de hoek zodat ik alles kon aanschouwen. Nee nee mensen, er stond geen wachtrij, dus ik had niet de asociale mezelf in me naar boven laten komen. Gesproken over de rij bleek het tentje erg populair, want een half uur later ontstond er wel een flinke rij. Tot het moment dat ik wegging, na de laatste slok van mijn biertje achterovergegoten te hebben, bleef deze rij bestaan. Om er een extreme verwendag van te maken, koos ik daarna nog bij café Péregrino voor een Chai latte en een stuk taart.

Aangezien jullie veel langere verhalen van me gewend zijn, kan ik deze ruimte nog wel even opvullen met een openbaring. Jaja.... Een yogabroekje! Ik heb 1x in mijn leven yoga gedaan, in Ubud (Indonesië) en jeetje wat was dat verschrikkelijk. Voor deze motoriekgestoorde man waren het onmogelijke kunstjes en zwaar dat het was, pfoeee.... Daarna heb ik me er nooit meer echt voor opengesteld. Oké lang verhaal kort. Als wandelbroekjes kocht ik yogabroekjes, want a. Ze drogen snel b. Er zit een onder-broekje in en c. Ze drogen snel. Maar echt: de uitkomst van de eeuw. Het is net of je geen broek aanhebt. Hmm.. Dat is misschien ook niet helemaal het scenario wat je zou willen.... Alhoewel het natuurlijk een enorme bevrijding is om het gevoel te hebben halfnaakt rond te lopen en dat dan nog op een degelijke manier doen, omdat de mensen om je heen het niet merken!

Tijd om te gaan slapen merk ik, want ik dwaal wat te ver af. Morgen een middellange afstand naar Puenta la Reina en daarna worden het wat langere kilometervreters.

Droom fijn y hasta mañana!