Day 9 Redecilla del Camino >> Villafranca - Montes de Oca: Overal zijn zonnestralen en druppels.

Mijn trouwe lezers, waar zijn jullie reacties gebleven?! Niemand heeft een gokje gewaagd wat betreft de nationaliteit die de camino in overvloede doorkruist!
Ik zal jullie maar uit jullie lijden verlossen. Toen ik gisteren zat te ontbijten bij het eettentje leek het net klein-Italië. Nu moet ik toegeven dat dit alleraardigste mensen zijn. Alleen is het wel zo dat als ze met een groep zijn het Italiaans domineert. Dat maakt het toch net wat lastiger om je te mengen, maar ik houd wel van een uitdaging. Bovendien heb ik al onwijs leuke, grappige, gezellige en wijze Italianen mogen ontmoeten en dat doet me deugd. Ik had eigenlijk niks met Italië, maar begin een steeds beter gevoel erbij te krijgen.

Over op de orde van de dag. Deze ochtend begon donker. Lekker op mijn eigen tempo startte ik op en het ritme zat er al gauw in. Een enorm interessant verschijnsel is toch wel de verkoopautomaat die zomaar uit het niks kan opdoemen. Een soort fata morgana, maar dan beter! Wie wil er nou niet een lekker koud drankje on the go als de zon je hoofd begint te oververhitten?! Om de hoek bij het hostel in Redecilla del camino was ook zo'n automaat. Laat dit nou een hele unieke zijn... Tijd voor nog een raadspelletje?! Wat zat hierin? Nee oké, ik zal jullie niet vermoeien met deze wachttijd iedere keer. In deze verkoopautomaat zaten eigenlijk bijna alle medische spullen die een pelgrim zou kunnen gebruiken. Je hebt dus geen apotheek, kruidvat, etos of weet ik welke winkel meer nodig, want je kunt jezelf gewoon bedienen op straat. Wel vervelend als er iets aan de hand is met je vingers en je de knopjes niet in kunt drukken...

Overigens hebben ze nog zo'n geweldige uitvinding hier op de camino. In Nederland is dit altijd een onmogelijke zoektocht van jewelste en hier staan ze er op het moment dat je het nodig hebt.... Fonteintjes! Ja ja, mijn mams gaf me nog de tip mee dat het niet verstandig zou zijn om water uit de kraan te drinken. Met dit hulpmiddel is deze angst volledig verdreven en kan ik zorgeloos mijn fijne waterzak met slang vullen, als ook mijn roestvrijstalen superbeker. In mijn dopper zit nog steeds rode wijn, dus die moet daar helaas even genoegen mee nemen! Wel is het belangrijk om goed op het bordje te lezen of het water Potable of No Potable is.. Voor je het weet, heb je genezende wijn van de monniken nodig.

Na een paar honderd meter was ik het dorpje alweer ontvlucht en trokken de wijde weides aan me voorbij. Toch gebeurt er zo hier en daar ook wat bijzonders onderweg. Voor het eerst deze tocht zag ik een ambulance. Natuurlijk niks leuks om over te vertellen. Het bijzondere was alleen dat de ambulance wel licht aanhad en een sirene, maar dat deze zich met een slakkengangetje over de weg voortbewoog. Je begrijpt dat ik niet even op het raampje klopte om te vragen wat er aan de hand was, maar uiterst merkwaardig was het zeker.

Daarnaast zie ik geregeld een peregrino buiten op straat zijn nachtrust (of nouja op het tijdstip dat ik ze tegenkom: ochtendrust) pakken. Soms is het een keuze, maar vaak ook gewoon noodgedwongen. Door covid zijn er dan wel veel minder pelgrims dan normaal, maar ook de capaciteit in de albergues is gehalveerd. Bovendien is het dit jaar een heilig jaar. Als 25 juli, de feestdag waarop Sint Jacob wordt geëerd, op een zondag is, wordt dat jaar uitgeroepen tot een heilig jaar. Alles staat door deze gebeurtenis in het teken van vergeving. Hopelijk vergeef ik het mezelf dat ik me deze fysieke uitputtingsslag heb aangedaan haha!

Tot slot zijn overal op de cmaino muurschilderingen te zien. Vele kunnen makkelijk gelinkt worden aan de camino, de peregrinos en het geloof wat hier nauw mee verbonden is. Verder zijn het voornamelijk enorme kunstwerken waar ook echt de moeite ingestoken wordt om er iets over uit te leggen door middel van informatieborden of tags op de muren. Het fleurt de straten op, het laat de zon extra schijnen over de camino en het gooit een enorme lading positieve energie mijn hoofd in.

Treasure of the day:
Niels zijn hoofd zit soms wel eens los. Zoals al eerder aangegeven was ik een aantal dingen vergeten. Het geluk was dat dat niet de meest onmisbare dingen in het leven waren. Toen ik aan de start van mijn camino toch nog even een caminowinkel indook in Saint-jean-pied-de-port was er iets wat mijn hand meteen vast moest pakken. Een sneldrogende handdoek. Toch wel handig als ik me ooit een keer zou douchen op de camino. Een gekke gedachte natuurlijk om je op te frissen, maar ach anders had ik in ieder geval mijn eerste souvenir binnen! Ik koos voor een M (want ook hierin kon je kiezen voor verschillende maten). Wat blijkt... Die M staat voor Maximaal net niet rondom je Middel. Nu is dat geen probleem, want ik hoef niet in mijn onwijs sexy ontblote bovenlijf de albergue door te struinen, dus het is alleen om de waterdruppeltjes van me af te vegen. Dat ie sneldrogend is, daar kun je niks anders van zeggen. Als ik alleen maar wegkijk en weer terugkijk, is het water al spoorloos. Net zo'n droogkloot als ik dus. Daarom zal het vast zo'n goede combi zijn!